Arte y mindfulness

PODCAST

POESÍA

TIENES UN FUERTE CORAZÓN

LO QUE LATE EN TI

NUNCA MORIRÁ

MILA ARREDONDO SEAÑEZ (6 años, haiku occidental)

TUS LÁGRIMAS SON UNA AVENTURA

Y LA AVENTURA

ES PARTE DE NOSOTROS

MILA ARREDONDO SEAÑEZ (7 años, haiku occidental)

PARA MANTENER LA CALIDEZ
sostengo mi rostro entre las manos
para conservar cálida la soledad

TICH NHAT HANH (fragmento)

LAPRÓXIMA VEZ

La próxima vez lo que haría es mirar la tierra antes de decir algo.

Detenerme justo antes de entrar en una casa,
y ser emperador por un minuto
y escuchar el viento
o el aire inm
óvil.

Cuando alguien me hablase, para
culparme o alabarme o s
ólo por pasar el rato,
le mirar
ía la cara, cómo la boca
debe trabajar, y ver
ía cada tensión, cada
signo de lo que alz
ó la voz.

Y sobre todo, conocería más –la tierra
apoy
ándose en sí misma y levantándose, el aire
encontrando cada hoja y cada pluma sobre
el bosque y el agua, y en cada persona
el cuerpo resplandeciendo dentro de la ropa
como una luz.

MARY OLIVER

LA CASA DE HUÉSPEDES

Esto de ser un ser humano
es como administrar una casa de huéspedes.
Cada día una nueva visita,
una alegría, una tristeza, una decepción, una maldad,
alguna felicidad momentánea que llega como un visitante inesperado.
Dales la bienvenida y acógelos a todos ellos,
incluso si son un grupo penoso
que desvalija tu casa completamente.
Trata a cada huésped honorablemente pues
podría estar haciendo espacio para una nueva delicia.
El pensamiento oscuro, lo vergonzante, lo malvado,
recíbelos en tu puerta sonriendo e invítalos a entrar.
Agradece a todos los que vengan,
pues se puede decir de ellos
que han sido enviados como guías del más allá.

RUMI (poeta sufi)

 

CAMINANTE NO HAY CAMINO

Caminante, son tus huellas

el camino y nada más;

Caminante no hay camino, se hace camino al andar.

Al andar se hace camino,

y al volver la vista atrás

se ve la senda que nunca se ha de volver a pisar.

Caminante no hay camino

sino estelas en la mar.

ANTONIO MACHADO

 

PERMITIR

 

A la vida no se la puede controlar.

Trata de acorralar a un rayo,

o de dominar a un tornado.

Detén a un río y creará un nuevo cauce

Resiste y la marea te hará caer.

Permite y la gracia te aupará a un nivel superior.

La única seguridad reside en dejar entrar a todo:

lo salvaje y lo débil; el miedo,

las fantasías, los fracasos y el éxito.

Cuando la pérdida arranca las puertas del corazón,

o la tristeza encubre tu visión con desesperanza,

La práctica consiste sencillamente en soportar la verdad.

Si escoges abandonar tu forma conocida de ser,

Todo el mundo se revela ante tus ojos nuevos.

DANNA FAULDS

 

MINDFUL

 

Cada día veo u oigo algo

Que más o menos

Me hace morir de dicha,

Que me deja como una aguja

En un pajar de luz

Es para lo que nací

Para mirar, para escuchar,

Para perderme

Dentro de este blando mundo

Para instruirme una y otra vez

En la alegría, en la aclamación.

No estoy hablando de lo excepcional,

Lo temible, lo tremendo, lo muy extravagante

Sino de lo ordinario, de lo común, de lo sin lustre,

De las manifestaciones cotidianas.

Oh, buena experta me digo a mi misma,

¿Cómo puedes evitar hacerte sabia

con estas enseñanzas, siendo ellas

la luz inextricable del mundo,

el brillo del océano,

las oraciones hechas de la hierba.

MARY OLIVER

 

EL VIAJE

 

Por fin un día supiste

lo que tenías que hacer, y empezaste,

aún a pesar de que las voces a tu alrededor

seguían disparando sus malos consejos

aún cuando toda la casa empezó a temblar

y sentiste los viejos grilletes en tus tobillos.

«Remienda mi vida»

gritaba cada voz

Pero tu no paraste.

Tú sabias lo que tenías que hacer,

aún cuando el viento escarbaba

con sus rígidos dedos

en los mismísimos cimientos,

aún cuando tu melancolía era terrible,

Era ya bastante tarde y una noche salvaje,

y el camino lleno de ramas rotas y piedras,

pero poco a poco, 

según ibas dejando sus voces atrás,

las estrellas empezaron a quemar 

a través de las capas de nubes,

y allí había una voz nueva

que tú despacio

reconociste como la tuya,

que te hizo compañía 

mientras dabas zancadas más y más profundas

hacia el mundo,

determinada a hacer

la única cosa que podías hacer

determinada a salvar

la única vida que podías salvar.

MARY OLIVER

 

¿CÓMO ESTÁS?

Respira

Toma aire y déjalo ir

Respira

Lo llevas haciendo todo el día

Respira

Con un poco de atención serás consciente de tu respiración

Coges aire y lo dejas escapar

Coges aire y lo dejas escapar

¿Cómo estás? 

¿Qué te dice tu cuerpo?

Escucha como te habla del calor, del frio, del viento o de la humedad

Escucha como te recuerda la comida de hace un rato

¿Qué placeres te está preparando?

¿Qué atenciones te está demandando?

Escúchalo mientras sigues respirando

Mientras tomas aire y lo dejas marchar

Mientras sientes tu cuerpo respirar 

¿Qué te cuenta tu mente?

¿Qué es eso tan importante que no puedes olvidar?

¿Qué problema es este que ya has de afrontar?

Y ahí tienes la brillante idea que lo va a solucionar

Puedes confiar en tu mente para recordarlo todo

Puedes confiar en ella mientras le pides que se quede a un lado

Mientras dedicas un rato a respirar

A tomar aire y a dejarlo escapar

A renovar el oxigeno que te hace funcionar

Y con todo esto ¿qué estás sintiendo?

¿Qué ocurre con tu mundo emocional?

¿Cuánta satisfacción te ofrece cuando cubres tus necesidades?

¿Cuánta energía te aporta cuando aun hay necesidades que cubrir?

Que fácil parece gestionar las emociones cuando las decides escuchar

antes de que se vuelvan exigencias y te empiecen a gritar

Respira un momento más,

 tal vez podrás detectar

una emoción que justo se empieza a activar

¿Con que respiración

llega esta nueva emoción?

Toma aire, déjalo ir

Toma aire, déjalo ir

Ahora ya sabes como estas

¿No tienes curiosidad por saber aun  más de ti?

….

Siempre puedes volver a respirar

Herman Fernández Ventura (Psicólogo, participante del curso M-PBI en el COPC)

COM ESTÀS?

Respira

Agafa aire i deixa’l anar

Respira

És senzill, ho fas tot el dia

Respira

Només et cal escoltar un moment per ser-ne conscient

Prens aire i el deixes anar

Prens aire i el deixes anar 

Com estàs?

Sents què et diu el teu cos?

Escolta com et parla del temps que fa avui

Escolta com et recorda el que has menjat abans

Per quins plaers t’està preparant?

Quines atencions t’està demanant?

Escolta’l mentre respires

Mentre prens aire i el deixes anar

Mentre segueixes respirant 

Saps què et diu el teu cap?

Què és això tant important que no has d’oblidar?

Quin és aquest problema que has d’examinar?

Vaja idea més brillant que ha tingut perquè ho puguis solucionar

Pots confiar en ell per recorda-ho tot

Pots confiar en ell mentre dediques un estona a respirar

A prendre aire i a deixar-lo anar

A renovar l’oxigen de la teva sang

Què et fa sentir tot plegat?

Què et volen dir les teves emocions?

Quanta satisfacció et donen quan cobreixes les teves necessitats?

Quanta energia t’aporten quan tens necessitats a cobrir?

Que fàcil sembla gestionar-les quan escoltes les seves necessitats

abans que es tornin exigències i comencin a cridar

Respira un moment més i podràs detectar

l’emoció que tot just comença a arrancar

A quina respiració et convida aquesta nova emoció?

Pren aire i deixa’l anar

Pren aire i deixa’l anar

Ara ja saps com estàs

No tens curiositat per saber qui ets?

Sempre pots tornar a respirar

Herman Fernández Ventura